حجت الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی در سخنرانی مهرماه گذشته خود در شصت و هشتمین مجمع عمومی سازمان ملل پیشنهاد جهان ضد خشونت و افراطی‌گری را مطرح کرده بود.
در این قطعنامه که چهارشنبه با رای قاطع 190 کشور جهان و اجماعی کم سابقه به تصویب رسید و تنها رژیم صهیونیستی به آن رأی منفی داد؛ از تمامی کشورهای عضو، نهادهای سازمان ملل و سایر سازمان‌های بین‌المللی و غیر دولتی خواسته شده تا سیاست‌های جدیدی را با هدف مبارزه با خشونت و افراطی‌گری تدوین و راههای عملی مقابله با آن را از طریق آموزش و فعال کردن جوامع و نهادهای اجتماعی معرفی کنند.

مفاد و اهداف قطعنامه
رییس جمهوری اسلامی ایران در این قطعنامه با تأکید بر این واقعیت که جنگ‌ها و درگیری‌های مسلحانه می‌توانند منجر به خصومت بیشتر و گسترش خشونت و رنجش انسان‌ها شود، موارد چهارده‌گانه‌ای که محتوای اصلی آن، تعهد همه کشورها به مفاد منشور سازمان ملل متحد، محکومیت حمله به غیرنظامیان از جمله کودکان و زنان، جلوگیری از حمله به اماکن مقدس، حرم‌ها و مراکز فرهنگی، اتحاد جهانی برای مقابله با خشونت‌های قومی، مذهبی و فرهنگی، محکومیت انواع خشونت علیه جامعه زنان و محکومیت نفرت ناشی از ملی‌گرایی و سوء‌استفاده از دین است را خواستار شد.
براساس بند چهاردهم قطعنامه پیشنهادی ایران، دبیرکل سازمان ملل مکلف شده است در هفتادمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل (دو سال دیگر) گزارش خود را درخصوص اقداماتی عملی این نهاد بین‌المللی برای اجرای قطعنامه یادشده که خواهان جهانی بدون افراط گرایی و خشونت‌طلبی است، به اعضای مجمع گزارش دهد.
این قطعنامه راه را برای ملت‌ها، دولت‌ها و گروه‌های حقوق بشری و مدنی باز می‌کند تا با برگزاری همایش‌ها و نشست‌های تخصصی، راهکارهای عملی و جدیدی را برای خاتمه دادن به افراط‌گرایی توأم با خشونت در جهان که پیامدهای بسیار منفی برای توسعه اقتصادی و فرهنگی به همراه داشته است، بیابند.
بررسی نتایج اقدامات افراط‌گرایانه و تندروی‌های توأم با خشونت در نقاط مختلف جهان بویژه در سوریه نشان می‌دهد، افراطی‌گری موجب افزایش فقر، آوارگی، گرسنگی و همچنین تشدید نفرت بین گروه‌ها و اقوام مختلف شده است.
هرچند که قطعنامه‌های سازمان ملل برخلاف قطعنامه‌های شورای امنیت لازم الاجرا نیست، اما سازمان ملل می تواند در کنار سایر گروه‌های جغرافیایی همچون: جنبش عدم تعهد، گروه‌های آمریکای لاتین، آفریقا و سازمان همکاری‌های اسلامی با اتخاذ راهکاری مناسب، زمینه را برای برچیدن پدیده خشونت‌گرایی و تروریسم فراهم کنند.
اهتمام سازمان ملل، اجماع جهانی و همکاری دولت و گروه‌های مختلف با هدایت جمهوری اسلامی ایران که با پیشنهاد قطعنامه و تصویب آن در صحن علنی مجمع عمومی، پرچمدار این حرکت در جهان شناخته می‌شود، می‌توان ابتکار عمل را از برخی قدرت‌های بزرگی که برای توسعه نفوذ و قدرت‌طلبی‌های خود، در نقاط مختلف جهان گروه‌های افراط‌گرا و تروریست پرورش می‌دهند، گرفت.
واکاوی شکل‌گیری گروهی به نام طالبان و القاعده در گذشته و امروز، اعزام ده‌ها گروه تروریستی در سوریه و حمایت‌های پیدا و پنهان برخی دولت‌ها از آنها نشان می‌دهد که کدام کشورها با تمسک به این گروه‌های تندرو به دنبال تأمین مطامع خود هستند؛ قطع ادامه این سیاست غیرانسانی می‌تواند یکی دیگر از پیامدهای مهم و تأثیرگذار این قطعنامه ایرانی برای همه کشورهای مختلف باشد.

بازتعریف مفهوم تروریست
امروز در نظام بین‌الملل چند کشور با استفاده از ابزار رسانه‌ای و دیپلماسی، اقدامات تروریستی و تروریست را براساس مصالح و منافع خود تعریف می‌کنند، لذا ضروری است در اجلاس‌ها و همایش های تخصصی، تفاوت بین دفاع گروه ها از منافع ملی خود در صورت تجاوز از سوی سایر دولت ها و همچنین اقدامات خرابکارانه و تروریستی مشخص شود؛ همچنین براساس منافع ملت ها که مورد پذیرش نظام بین الملل است، تعریف جدیدی جایگزین تعریف های سلیقه ای کنونی چند کشور شود که منویات خود را خواسته جامعه جهانی می دانند.
جا دارد در تعریف جدید از تروریست و رفتارهای تروریستی، ترور نخبگان، دانشمندان و افراد برجسته و فرهیخته کشورها به صورت یک اولویت مهم مد نظر قرار گیرد و جامعه جهانی نسبت به اینگونه اقدامات تروریستی سبوحانه که برای جلوگیری از رشد و بالندگی کشورهای الگو و مستقل است، واکنش شدیدی نشان دهد و راهکارهای جهانی پیدا کند.
قطعنامه ایرانی دارای پیامدهای تاثیرگذار و سازنده ای برای جامعه بشری به منظور زندگی در سایه صلح و آرامش و نفی هرگونه افراطی گرایی و خشونت طلبی دارد لذا با برگزاری همایش ها و نشست های تخصصی بین المللی با حضور کارشناسان، محققان و سران کشورها، ابعاد این ابتکار مهم و قطعنامه بشردوستانه، بیشتر مشخص می شود.